مردمان‌ِ این‌ دیار ساده‌اند ـ عشق‌ِ من‌ !
و سادگی‌ برادرِ حماقت است !

به‌ پاسبانی‌ِ کشت‌ خود از آسیب‌ منقارها
مترسکی‌ از چوب‌ پوشال‌ برمی‌افرازند
و آن‌ سوی‌ فرارِ کلاغان‌
به‌ زانو درمی‌آیند در مقابل‌ِ هیولای‌ دست‌سازِ خویش‌
تا سنبله‌های‌ زر رنگ‌ را
ـ که‌ حاصل‌ِ رنج‌ِ روز و ماهند ـ
به‌ شکرانه‌ی‌ دفع شر به‌ شعله‌ها بسپارند
و حق‌ گذارِ حامی‌ِ چوبین‌ خویش‌ باشند !

دریغا که‌ دشنه‌های‌ خون ریز
به‌ معجزه‌ی‌ مشتی‌ تخته‌ از دریدن‌ باز نمی‌مانند
و اسماعیل‌ها بر قدم‌های‌ خویش‌ به‌ مسلخ‌ می‌روند
بی‌ آنکه‌ سراب‌ رسالت‌ پدرانشان را
شک‌ روا دارند !

آری‌ !
مردمان‌ این‌ دیار ساده‌اند
و سادگی‌ برادرِ مرگ‌ است‌

نوشته شده در چهارشنبه 94/3/27ساعت 5:15 عصر توسط aresh نظرات ( )