خداا

مهربانتر از تو ندیده ام...

تویی که با همه ی تلخیهایم میسازی

تویی که از تو بزرگ تر وجود ندارد اما هنگام درد و سختی هایم دیواری از تو کوتاه تر نمیبینم

آنچه لیاقت خودم دارد را به تو نسبت میدهم

و من چه بنده ی گناه کار و نالایقی هستم

و تو مرا میبخشی

عذرم را میپذیری

و چقدر سخاوتمندانه دستهایت را باز میکنی تا در آغوشم بگیری

انگار هیچ اتفاقی نیوفتاده

خدا چقدر بزرگی و من از کوچکی خودم هست که به عظمت تو توهین میکنم

خدا میدانم که میبخشی

اما گاهی دلم میخواهد بخشیده نشوم

دلم میخواهد تاوان بی حرمتی هایم را پس بدهم

ولی تو آنقدر خوبو بزرگی که چشمانت را میبندی و با لبخندی مهربان تلخیهایم را فراموش میکنی