چون دوستت می دارم
حتی آفتاب هم که بر پوستت بگذرد
من می سوزم
پاییز از حوالی حوصله‌ات که بگذرد
من زرد می شوم...
گامهایت که از کوچه عبور می‌کنند
عاشق می شوم...
تا کفش های رفتنت ‌جفت می شوند
غریب می‌مانم...
نیلوفرانه دوستت می دارم
نه مانند مردمانی که دوست داشتن را
به عادتی که ارث برده‌اند
با طعم غریزه نشخوار می کنند
من درست مثل خودم
هنوز و همیشه دوستت می دارم

نوشته شده در جمعه 92/5/11ساعت 12:51 صبح توسط aresh نظرات ( )