kavir
در سکوت دیوارها
لابه لای زخم های چرکین ِ
استبداد ، ظلم ، ستم
پیداست
و خورشید که می تابد
روی دل من و
کودکی که بزرگ می شود
روی دستان تو
وقتی که کوک های ساعتت
عقربه ها را جلو می زنند
و ثانیه هایی که عقب عقب می روند
تا تو را قربانی سکوتی محض کنند .
نوشته شده در پنج شنبه 92/2/5ساعت
7:8 عصر توسط aresh نظرات ( )
| قالب جدید وبلاگ پیجک دات نت |
